MUZIEK

Sinds mensenheugenis is er al muziek. Sinds de mens bestaat maakt zij al muziek. De versmelting van klanken, voortgebracht uit kelen, instrumenten die daarvoor zijn vervaardicht, of al het mogelijke aan materialen welke zich daarvoor lenen. Van lepels tot trompetten, van oliedrums tot violen, van plastic verpakkingnopjes kapot drukken tot piano’s. Van zingen onder de douche tot volledige symfonie orkesten, van een serenade onder een heldere maan door een Neanderthaler naar de eerste de beste lekkere chick die hij ziet lopen, tot een samensmelting van de stemmen van Marco en Lucie. Van het druppen van je waterkraan naar het zachtjes tikken van de regen tegen het zolderraam. Overal en altijd is er muziek, in elke hoek en kier van de samenleving.
Muziek is het klankbord van je ziel. Voel je jezelf goed, draai je leuke vrolijke muziek, voel je jezelf kut, draai je trieste of gevoelige muziek. Met muziek geef je de emotie, het gevoel wat er in je zit, een extra impuls of je duwt deze aan de kant. Muziek doet alles met je. Het maakt je vrolijk, verdrietig, gelukkig, zielig, eenzaam, los, vrij, warm, koud, kippenvel, haren overeind, somber, tevreden, gezellig, top.

Je staat ervoor open of je sluit je ervoor af. Toch kan je er nooit omheen. Al ontloop je alle vormen van geluidsdragers en vlucht je ver de bossen in. Ver van de bewoonde wereld met al zijn teringherrie, zo ver als dat je benen je kunnen dragen, en je vind een prachtig plekje ergens diep in het bijna ondoordringbare woud. Een prachtige groene plak mos, waar je jezelf neervlijt om te kunnen genieten van de intense rust……..Dan nog, nee juist dan ervaar je pas dat muziek overal is. Langzaam verdwijnen de nagalmende geluiden van je vorige omgeving uit je gehoor, de zachte piep die je nog waarneemt sterft een eenzame dood en even, heel even, waan je jezelf in de ideale geluidsvrije omgeving. Aan deze illusie komt langzaam een eind. Eerst zacht en bijna onhoorbaar, je eerste gedachte is dat je jezelf iets aan het inbeelden bent, dringen er zich geluiden binnen. De wind die zachtjes de bladeren van de bomen streelt, kleine insecten die zoemen om je hoofd, een hert dat over de dorre bladerloze takjes op de grond loopt. De smeltkroes van geluiden wordt steeds sterker. Het kraken van de bomen, het geritsel van een klein muisje dat zich een weg baant door de rand van jouw groene mosveldje. Sterker, het zacht heen en weer deinen van een verwilderde roos, het trommelende ritme van een duizendpoot die over een verdwaalde kei schrijdt, het tikken van de poten van een spin welke besloten heeft jou schoen als hindernis te nemen, op weg naar een geschikte plek om zijn dodelijke web te spinnen. In je gedachten versmelten al deze geluiden tot een van de mooiste symfonie’n die je ooit hebt waargenomen. Het samenspel van al deze geluiden, de eenvoud hiervan, zet je hart open en ineens besef je weer wat je kwam doen. Je was op de vlucht geslagen voor de teringherrie in je hoofd. Je zocht rust om het besef terug te vinden. Het besef dat je bent wie je bent….. Een onderdeel van de symfonie die zich om je heen aan het voltrekken is. Volledig bewust van je eigen eenvoud en wereldse grote neem je dankbaar afscheid van je omgeving. Drie uur later, voor je gevoel vijf minuten, kom je weer terug aan de rand van de bewoonde wereld. Je kijkt nog een keer om naar de plek die je oren weer heeft geopend voor de muziek om je heen, en als een gelukkig mens loop je vol goede moed de chaos weer in. Je kunt de hele wereld weer aan.

Muziek kan je maken, muziek kan je breken. Maar uiteindelijk heelt muziek alle wonden. Uiteindelijk geeft muziek je weer het besef dat je leeft. Uiteindelijk geeft muziek je weer het gelukzalige gevoel. Uiteindelijk is muziek de beste remedie voor de gedachte welke deze dan ook mag zijn. Uiteindelijk kan muziek niet die dierbare teruggeven die je verloren hebt, maar wel je verdriet een plaats geven en je steunen bij je verwerking. Muziek is er immers altijd en overal. M.S.