WALTER


Wie, wat, hoe, wanneer, en waarom? Begrijpen, weten, beleven….Het gevoel, de passie, de warmte komt je tegemoet. De klasse, de techniek, het vernuft, alles dringt door tot onder je vingernagels. Haren over je gehele lijf springen recht overeind, en beleven hun eigen euforie.Je maag begint spontaan rondjes te draaien, net een kat die spinnend geniet van een heerlijke ochtendzon. Gehoorgangen worden gestreeld, ten einde weg te kwijlen bij zo iets prachtigs en indringends. Tot op je botten genot. Je mond ontvouwd zich tot een prachtige glimlach welke je niet kunt, en niet meer wilt, onderdrukken.

Een keer live mee mogen maken en je bent verkocht. Weken later trillen bij de eerste gedachtegang de geluidsgolven weer door je gehele lijf. Impulsief sluit je jou ogen, en je staat er weer.
Het is er warm en donker, er hangt een beetje rokerige lucht, podiumverlichting straalt je tegemoet, een flinke scheut bier achter je kiezen, fijne mensen om je heen, die allemaal voor een enkel ding bij elkaar gekropen zijn. Hij en zijn gitaar, samengeklonken tot een super geoliede machine. Zijn mede bandleden hetzelfde verhaal, rechtstreeks vanuit de wieg, dat plectrum in de klauwen, die drumstokken in die grijpgrage handjes, zijn kleine vingertjes al zwervende over toetsen. Dames en heren, mocht u het nu nog niet beseffen over wie ik het hier nu heb, let dan goed op, en mocht u ooit de kans krijgen hem live te bewonderen, grijp deze dan. Bij de eerste klanken uit zijn gitaar is de toon al gezet voor een heerlijk avondje genieten.
Vanaf dat moment is er geen enkele weg meer terug, en je wordt gevangen in de enorme vloed van heerlijke klanken die over je uitgestort wordt. Je lijf deint automatisch mee op het strakke ritme, je sluit je ogen en opent ze weer, en nee, je droomt niet. Wat je denkt te horen klopt niet met wat je ziet, maar je weet gewoon dat het klopt. Al klinkt het alsof er acht man op het podium staan, het zijn er toch echt maar vier. Perfectionisme verheven tot kunst. Een brok dynamiek beukt je tegemoet en je slaakt een kreet van genot, pure adrenaline die je lijf uit moet. Met alle respect, pak maar in met je gehele top 40, want alles verbleekt bij wat er hier op het podium gebeurt. Dit is blues tot in zijn puurste vorm.
Hij speelde al met de grootste der aarde, maar heft zichzelf vanavond op tot de oppergod der aarde. Deze man speelt geen gitaar, deze man ademt gitaar, uit elke porie van zijn lichaam haalt hij de tonen die jou raken. Vliegensvlug en loepzuiver, rechtstreeks je hersenpan binnen, vlijmscherp, teder zacht. Je moet nu wel, je kunt niet anders meer, er is geen weg terug….. Je laat jezelf gaan, mee op die reis, alsof je zelf in die gitaar zit, zo intens, shit…. Als dit de hemel is… Dan wordt je losgerukt uit je gedachten, de hel breekt los, een applaus, kreten, fluiten, yeahyeahyeah!!!! Jezus! Iedereen is uitzinnig, en je houdt je niet langer in. Met dezelfde grijns op je gezicht als bij aanvang van het nummer, ram je jou handen op elkaar en schreeuw je het uit!
Je staat er weer, bij Walter Trout, en geniet!!!

Rammelrammelrammel….. de ouwe koeienbel aan de deur van je winkel trekt je uit je gedachten en pleurt je met een smak weer terug in de werkelijkheid.”Uhhhhhh, verkoopt u ook flatt heads?”


16-11-2007 Groeten van een bekeerde, Tijn

OVERGANGSOPVLIEGERS
Het is al laat als je dodelijk vermoeid de sleutel in het slot steekt van je eigen huisdeur. Eindelijk thuis na een lange dag ploeteren en zwoegen voor het gerief van anderen. Oké, ook voor je eigen portemonnee en eigen gesteldheid maar een beetje sarcasme in een relaas doet het altijd goed, laat ik het zo stellen, een beetje medeleven opwekken schrijft een stuk gemakkelijker. Waar was ik? Het gerief van anderen ja. Je baas ligt lekker met die dikke vette pens van ‘m ergens in een strandstoel op een veel te dure vakantiebestemming te genieten van al die centen, pardon euro’s, die hij heeft kunnen besparen op jullie loon. Alsof er nog niet genoeg bordeaux, varkensmedaillons, trappist en eendenborst in die grote schuurdeur naar binnen zijn gegaan, de kutkop!
Je rukt een magnetronmenuutje uit de vriezer, zwiept de deur open en weer dicht, ping, en weer open en weer dicht, scheurt de verpakking open, verbrand je vingers, vloekt een keer, pakt een lepel, sleept je vermoeide lichaam en je plastic bakje veel te lang voorgekookt en behandeld ‘varkensvoer’ mee naar je uitgeleefde bank en ploft met een diepe zware zucht neer voor je zwarte, of grijze als je met de mode meeloopt, tv. Je graait de afstandsbediening van de tafel, drukt op de groene knop en neemt een hap van je heerlijke met liefde bereide maaltijd.
Precies op het moment dat jij mond verbrand en hoestend en proestend je vreten uitknettert, word je netvlies ook nog eens vol getroffen door de verschijning van Marijke Hellwegen op je beeldbuis. Spontaan begin je ook nog eens te kokhalzen en je zet een sprint in naar de keuken waar je net op tijd de koude kraan weet te bereiken. Een overvloed aan koud water zorgt ervoor dat het brandende gevoel in je mond een beetje afneemt maar doordat je aandacht op je verbrande gehemelte verminderd, worden andere censoren weer actiever waardoor er weer een rilling van afgrijzen door je spieren schiet. Die stem van dat uitgeleefde over het paard getilde strakker dan strak van de botox en andere melkzuren staande mislukte proefkonijn der plastische chirurgie haar stem alleen al maakt dat je het liefst een baksteen door die beeldbuis heen wild pleuren. Het enige wat je tegenhoud is het weten dat je van je baas echt geen nieuwe krijgt en na die verhoging van het ziekenfonds dit jaar kun je het je al helemaal niet permitteren om een nieuwe aan te schaffen. Al rillend en vol afgrijzen en met enorm veel medelijden voor jezelf luister je toch naar wat die mislukte halloween pop te vertellen heeft. Tussen het zeveren en pruttelen over oude gebouwen die het voorbeeld zijn van plastische chirurgie en nieuwe kleurloze gebouwen, dat wijf is nog blind ook want alle nieuwbouw springt eruit qua kleur, gooit ze er woorden en termen uit waar Dr. Schumacher jaloers op zou zijn.
Plots zegt ze dat ze door alle verbouwingen nooit geen last heeft van overgangsopvliegers………Het is genoeg. Je kunt heel wat verdragen op een dag, maar als dat stomme schele uitgerangeerde stoephoertje nu der gekrakeelde bek niet dichthoud met haar zogenaamde gemaakte wijsheid, flikker toch op! Wat lult ze nou? Ze weet niet eens hoe ze het schrijven moet en toch durft ze het uit te spreken, uit te spreken, tussen de lagen plamuur heen door te spugen, vies goor scheel smerig, aargh, KUT! Je pakt je eten op, loopt naar buiten en pleurt het zonder pardon in de zwarte kliko. Eigenlijk wilde je de rode pakken maar die zit al vol met batterijen. Je loopt terug naar binnen, pakt je afstandsbediening weer, drukt op de rode knop en dondert het ding in de la. Vijf minuten later en twee glazen water verder kom je weer een beetje tot jezelf. Je lichaamstemperatuur daalt weer naar zijn normale dagelijkse peil en je ademhaling reguleert zichzelf ook weer.
Overgangsopvliegers, hoe verzint ze het!



05-08-06 Tijn

GESCHIEDENIS?


Het is geschiedenis, al datgene wat er is gebeurd nadat je dit schrijven leest.
Iedere seconde is er weer eentje die je aan jou geschiedenis toe mag voegen.
Kijk maar eens in de spiegel en observeer jezelf goed.
Draai je nu om je as en kijk opnieuw.
Zie je iets dat is veranderd?
Nee?
Toch was je vorige beeld al geschiedenis, een projectie van je vorige ik.
Wat een nonsens hoor ik je denken.
Waarom, het eerste beeld wat je van jezelf zag is alweer voorbij, je hebt je omgedraaid en opnieuw gekeken, de tijd schrijdt verder en staat niet stil, dus geschiedenis is geschreven.
Is dit erg, wetende dat iedere gedachte, ieder beeld, ieder moment wat je mee maakt, direct geschiedenis is?
Dat ligt helemaal aan jezelf, hoe jij hiermee omgaat.
Kan het vervelend zijn, geschiedenis?
Ja, als je er te lang in blijft zitten wel.
Als je er niet van leert wel.
Als het jou leven beheerst wel…
Maar als je moeite hebt met je geschiedenis los te laten, wat kan ik dan doen?
Accepteer, onderga, zet je masker af, leer eerlijk te zijn naar jezelf en aanvaard het gegeven dat wat geweest is, is geweest en dus geschiedenis.
De geschiedenis ligt achter je en kun je niet veranderen, hoe graag je dat misschien ook zou willen.
Je kunt wel voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt.
En dat gegeven heb jij volledig in eigen hand.
Sterkte of veel plezier met jou geschiedenis, en onthoud een ding goed….
Jij bent voor het grootste deel de regisseur van jou geschiedenis, welke is opgebouwd uit vele bedrijven, takes, aktes.
Dus gaat er eentje niet naar jou wens, schiet hem dan gewoon opnieuw.Want elke regisseur wil dat zijn film het mooiste wordt, jij toch ook?


13-11-07 Tijn