dinsdag 2 oktober 2007

SADDAM


Er was eens een dictator, welke werd ontkroont.
Ze pakten hem bij zijn kladden, zo werd hij beloond.
Het was een nare man met veel op zijn geweten.
Zo zaaide hij angst en terreur, dood en verderf,
Verminking en ellende en complete massamoorden.
Dit alles in Irak, van het zuiden tot het noorden.
Niemand greep in en liet hem zomaar begaan.
Maar wat kan je dan ook doen daar in Irak,
Waar die zak van een dictator dagelijks vele zieltjes brak.
Ik weet hier wel wat op riep die eikel van een Bush.
En zo geschiede dat hij papa’s werk wel even af zou maken.
De machtige George zou Saddam wel even kraken.
Nu is de dictator gesneuveld, gewoon simpel en snel.
Een goed stuk touw om zijn nek en laat maar hangen, t werkt wel.
Nu rees bij mij al snel de vraag,
wie grijpt die klote George eens in zijn kraag?
Ook hij is een Saddam, maar dan in het groot.
Is hij zelf niet een grote terrorist over zijn eigen volk?
Zijn er al niet meer mensen dood dan toen met die grote stofwolk?
Ja, niet in een grote klap, het torentje valt.
Nee, langzaam en subtiel terwijl hij weer een land verknalt.
Zet onze twee dictators eens langs elkaar en wat valt op?
De een die leeft nog, de ander zojuist gesneuveld aan de strop.
Maar de ellende blijft, het is er zelfs niet beter op geworden.
Dagelijks sterven er meer mensen dan voorheen.
Toen Saddam nog aan de macht was, helemaal alleen.
Zijn de mensen nu beter af dan toen?
Ik weet het niet maar ze hadden wel te vreten en zat te doen.
En natuurlijk was er de angst voor het gezag,
maar je wist van tevoren wie er op de loer lag.
Gereed voor eenieder die zijn gezag ondermijnde.
Zijn terreur tot in de kleinste details verfijnde.
En nu is hij dood, simpel en snel.
Maar geloof ik dat allemaal wel?
Is het echt zo simpel als dat het wordt verteld?
Saddam’s nekje is afgekneld?Wie zal het zeggen in deze roerige tijd.
Ik weet wel dat de bewoners van Irak achterblijven in een eeuwige strijd.
En die Saddam is er maar gemakkelijk vanaf gekomen.
Die zweeft nu als eenzaam zieltje hoog boven de bomen.
En de mensen blijven zitten met nog meer angst.
Je weet alleen niet wie er op de loer ligt en daarvoor is men het bangst.
Want waar ontploft die bom met jou naam erop?
Is dat niet veel enger dan het risico van de strop?
Ik hoop met heel mijn hart voor de mensen in Irak,
Dat het nut heeft gehad dat Saddam zijn nekje brak.
Ga voor vrede en wederzijds respect,
Saddam deed dat niet en dat heeft hem genekt. Tijn 2007

Geen opmerkingen: