Titel
Goodbye my lover
Artiest
James Blunt
Vertaald door
Tim Declercq
Geplaatst op
woensdag 22 juni 2005
Download PDF
Download deze vertaling in PDF formaat
Origineel
Did I disappoint you or let you down?Should I be feeling guilty or let the judges frown?'Cause I saw the end before we'd begun,Yes I saw you were blinded and I knew I had won.So I took what's mine by eternal right.Took your soul out into the night.It may be over but it won't stop there,I am here for you if you'd only care.You touched my heart you touched my soul.You changed my life and all my goals.And love is blind and that I knew when,My heart was blinded by you.I've kissed your lips and held your head.Shared your dreams and shared your bed.I know you well, I know your smell.I've been addicted to you.Goodbye my lover.Goodbye my friend.You have been the one.You have been the one for me.I am a dreamer but when I wake,You can't break my spirit - it's my dreams you take.And as you move on, remember me,Remember us and all we used to beI've seen you cry, I've seen you smile.I've watched you sleeping for a while.I'd be the father of your child.I'd spend a lifetime with you.I know your fears and you know mine.We've had our doubts but now we're fine,And I love you, I swear that's true.I cannot live without you.Goodbye my lover.Goodbye my friend.You have been the one.You have been the one for me.And I still hold your hand in mine.In mine when I'm asleep.And I will bear my soul in time,When I'm kneeling at your feet.Goodbye my lover.Goodbye my friend.You have been the one.You have been the one for me.I'm so hollow, baby, I'm so hollow.I'm so, I'm so, I'm so hollow.
Vertaling
Heb ik je teleurgesteld of je laten vallenZou ik me schuldig moeten voelen of de jury laten fronzenOmdat ik het einde al zag voordat we begonnenJa, ik zag dat je verblind was en ik wist dat ik gewonnen hadDus nam ik wat van mij is door het eeuwige rechtNam je ziel mee de nacht inMisschien is het voorbij, maar hier houdt het niet opIk ben hier voor jou, als je er iets om zou gevenJe raakte mijn hart en mijn ziel aanJij veranderde mijn leven en mijn doelenEn liefde is blind, en dat wist ik toenMijn hart verblind werd door jouIk heb je lippen gekust en je hoofd vastgehoudenJe dromen en je bed gedeeldIk ken je goed, ik ken je geurIk ben verslaafd aan jeVaarwel, mijn liefjeVaarwel, mijn vriendJij was de wareJij was de ware voor mijIk ben een dromer, maar als ik wakker benKun jij mijn geest niet breken - jij neemt mijn dromenEn terwijl je verder gaat, denk dan aan mijHerinner ons en alles wat we vroeger warenIk heb je zien huilen, ik heb je zien lachenIk heb je een tijdje zien slapenIk zou de vader van je kind kunnen zijnik zou mijn hele leven bij je geweest kunnen zijnIk ken je angsten en jij kent de mijneWe hebben onze twijfels gehad, maar nu gaat het goedEn ik houd van je, ik zweer dat dat waar isIk kan niet leven zonder jeVaarwel, mijn liefjeVaarwel, mijn vriendJij was de wareJij was de ware voor mijEn ik houd je hand nog steeds in de mijneIn de mijne als ik slaapEn ik zal mijn ziel de tijd indragenAls ik kniel aan je voetenVaarwel, mijn liefjeVaarwel, mijn vriendJij was de wareJij was de ware voor mijIk ben zo leeg, ik ben zo leegIk ben zo, ik ben zo, ik ben zo leeg
vrijdag 12 oktober 2007
HOUDEN VAN
Houden van is fijn….
Houden van doet pijn….
Houden van maakt vrolijk…..
Houden van maakt verdrietig…..
Houden van hemelt op…..
Houden van breekt af…..
Houden van heeft ups….
Houden van heeft downs….
Houden van werkt verhelderend….
Houden van maakt verward…..
Houden van is samen……
Houden van verscheurd…..
Als het voelt alsof er een bijl in je hart is geslagen……weet je dat je echt van iemand houd…
Het is de pijn in mijn hart, het verdriet, en de angst nog meer gekwetst te worden, dat je geen contact durft op te nemen…..terwijl je alleen maar wil zeggen…..mijn deur staat voor je open, laten we het met respect voor elkaar afsluiten….want houden van……wis je niet zomaar uit, dat zit diep, erg diep…..dat dien je een plaats te geven…anders blijft het voelen als een gemis…
Tijn….
Houden van is fijn….
Houden van doet pijn….
Houden van maakt vrolijk…..
Houden van maakt verdrietig…..
Houden van hemelt op…..
Houden van breekt af…..
Houden van heeft ups….
Houden van heeft downs….
Houden van werkt verhelderend….
Houden van maakt verward…..
Houden van is samen……
Houden van verscheurd…..
Als het voelt alsof er een bijl in je hart is geslagen……weet je dat je echt van iemand houd…
Het is de pijn in mijn hart, het verdriet, en de angst nog meer gekwetst te worden, dat je geen contact durft op te nemen…..terwijl je alleen maar wil zeggen…..mijn deur staat voor je open, laten we het met respect voor elkaar afsluiten….want houden van……wis je niet zomaar uit, dat zit diep, erg diep…..dat dien je een plaats te geven…anders blijft het voelen als een gemis…
Tijn….
dinsdag 2 oktober 2007
SADDAM
Er was eens een dictator, welke werd ontkroont.
Ze pakten hem bij zijn kladden, zo werd hij beloond.
Het was een nare man met veel op zijn geweten.
Zo zaaide hij angst en terreur, dood en verderf,
Verminking en ellende en complete massamoorden.
Dit alles in Irak, van het zuiden tot het noorden.
Niemand greep in en liet hem zomaar begaan.
Maar wat kan je dan ook doen daar in Irak,
Waar die zak van een dictator dagelijks vele zieltjes brak.
Ik weet hier wel wat op riep die eikel van een Bush.
En zo geschiede dat hij papa’s werk wel even af zou maken.
De machtige George zou Saddam wel even kraken.
Nu is de dictator gesneuveld, gewoon simpel en snel.
Een goed stuk touw om zijn nek en laat maar hangen, t werkt wel.
Nu rees bij mij al snel de vraag,
wie grijpt die klote George eens in zijn kraag?
Ook hij is een Saddam, maar dan in het groot.
Is hij zelf niet een grote terrorist over zijn eigen volk?
Zijn er al niet meer mensen dood dan toen met die grote stofwolk?
Ja, niet in een grote klap, het torentje valt.
Nee, langzaam en subtiel terwijl hij weer een land verknalt.
Zet onze twee dictators eens langs elkaar en wat valt op?
De een die leeft nog, de ander zojuist gesneuveld aan de strop.
Maar de ellende blijft, het is er zelfs niet beter op geworden.
Dagelijks sterven er meer mensen dan voorheen.
Toen Saddam nog aan de macht was, helemaal alleen.
Zijn de mensen nu beter af dan toen?
Ik weet het niet maar ze hadden wel te vreten en zat te doen.
En natuurlijk was er de angst voor het gezag,
maar je wist van tevoren wie er op de loer lag.
Gereed voor eenieder die zijn gezag ondermijnde.
Zijn terreur tot in de kleinste details verfijnde.
En nu is hij dood, simpel en snel.
Maar geloof ik dat allemaal wel?
Is het echt zo simpel als dat het wordt verteld?
Saddam’s nekje is afgekneld?Wie zal het zeggen in deze roerige tijd.
Ik weet wel dat de bewoners van Irak achterblijven in een eeuwige strijd.
En die Saddam is er maar gemakkelijk vanaf gekomen.
Die zweeft nu als eenzaam zieltje hoog boven de bomen.
En de mensen blijven zitten met nog meer angst.
Je weet alleen niet wie er op de loer ligt en daarvoor is men het bangst.
Want waar ontploft die bom met jou naam erop?
Is dat niet veel enger dan het risico van de strop?
Ik hoop met heel mijn hart voor de mensen in Irak,
Dat het nut heeft gehad dat Saddam zijn nekje brak.
Ga voor vrede en wederzijds respect,
Saddam deed dat niet en dat heeft hem genekt. Tijn 2007
Er was eens een dictator, welke werd ontkroont.
Ze pakten hem bij zijn kladden, zo werd hij beloond.
Het was een nare man met veel op zijn geweten.
Zo zaaide hij angst en terreur, dood en verderf,
Verminking en ellende en complete massamoorden.
Dit alles in Irak, van het zuiden tot het noorden.
Niemand greep in en liet hem zomaar begaan.
Maar wat kan je dan ook doen daar in Irak,
Waar die zak van een dictator dagelijks vele zieltjes brak.
Ik weet hier wel wat op riep die eikel van een Bush.
En zo geschiede dat hij papa’s werk wel even af zou maken.
De machtige George zou Saddam wel even kraken.
Nu is de dictator gesneuveld, gewoon simpel en snel.
Een goed stuk touw om zijn nek en laat maar hangen, t werkt wel.
Nu rees bij mij al snel de vraag,
wie grijpt die klote George eens in zijn kraag?
Ook hij is een Saddam, maar dan in het groot.
Is hij zelf niet een grote terrorist over zijn eigen volk?
Zijn er al niet meer mensen dood dan toen met die grote stofwolk?
Ja, niet in een grote klap, het torentje valt.
Nee, langzaam en subtiel terwijl hij weer een land verknalt.
Zet onze twee dictators eens langs elkaar en wat valt op?
De een die leeft nog, de ander zojuist gesneuveld aan de strop.
Maar de ellende blijft, het is er zelfs niet beter op geworden.
Dagelijks sterven er meer mensen dan voorheen.
Toen Saddam nog aan de macht was, helemaal alleen.
Zijn de mensen nu beter af dan toen?
Ik weet het niet maar ze hadden wel te vreten en zat te doen.
En natuurlijk was er de angst voor het gezag,
maar je wist van tevoren wie er op de loer lag.
Gereed voor eenieder die zijn gezag ondermijnde.
Zijn terreur tot in de kleinste details verfijnde.
En nu is hij dood, simpel en snel.
Maar geloof ik dat allemaal wel?
Is het echt zo simpel als dat het wordt verteld?
Saddam’s nekje is afgekneld?Wie zal het zeggen in deze roerige tijd.
Ik weet wel dat de bewoners van Irak achterblijven in een eeuwige strijd.
En die Saddam is er maar gemakkelijk vanaf gekomen.
Die zweeft nu als eenzaam zieltje hoog boven de bomen.
En de mensen blijven zitten met nog meer angst.
Je weet alleen niet wie er op de loer ligt en daarvoor is men het bangst.
Want waar ontploft die bom met jou naam erop?
Is dat niet veel enger dan het risico van de strop?
Ik hoop met heel mijn hart voor de mensen in Irak,
Dat het nut heeft gehad dat Saddam zijn nekje brak.
Ga voor vrede en wederzijds respect,
Saddam deed dat niet en dat heeft hem genekt. Tijn 2007
LEVENDE LEGENDE
Zondagmiddag omstreeks half drie in een willekeurige kroeg ergens in het prachtige ruige stoere Brabant. De kastelein heeft zojuist zijn deuren geopend voor eenieder die gaarne een heerlijke versnapering wil komen genieten en deze in alle rust dan ook tot zich te nemen in dit rustgevende etablissement. De eerste klanten, in deze kroeg ook wel inventaris genoemd in de vriendelijke zin van het woord wel te verstaan, hebben zich reeds laten neerstrijken op een van de vele krukken aan de nostalgische houten oude bar, de ellebogen vastgepind op de van zichzelf sprekende bavaria handdoekjes. Even voor de leek een klein stukje informatie. Hier is wel een complete krukkendans aan vooraf gegaan daar elke kruk zijn eigen hoogte heeft en ieder voor zich het liefst de ideale zithouding prefereert, wat volkomen begrijpelijk is want waar of niet, thuis gaat u toch ook in de makkelijkste stoel zitten? Nu is het langzaamaan een beetje traditie geworden dat op zondagmiddag er zo lang mogelijk word gewacht met het aanzetten van wat men in de volksmond noemt herrieding en ik moet u zeggen, binnenkomende in zo’n oase van algehele rust en alleen het geroezemoes van stemmen en de geluiden van de werkzaamheden van de kastelein hebben toch op een of andere manier zijn charmes.
Ineens draait iedereen zich om en het word muisstil. Allen hebben de blik gericht op de ingang van de kroeg, de deur zwaait open en er komt een man van middelbare leeftijd binnen. Zijn haar zit helemaal in de war en het lijkt net of hij rechtstreeks uit een orkaan is gewandeld en dit even vrolijk komt vertellen onder het genot van een drankje. Langzaam begint het geroezemoes weer en een ieder is weer terug bij zijn of haar bezigheden. Zo ook ik, maar op de een of andere manier blijft deze persoon mijn gedachten toch bezighouden en ik besluit mijn nieuwsgierigheid niet onder stoelen of banken te steken. Na een korte rondvraag aan de bar ben ik al verscheidene zaken te weten gekomen en besef dat we hier met een echte Bourgondiër te maken hebben, een Brabantse wel te verstaan! Na enkele stevige glazen bier wordt de stilte langzaam onderbroken door gerammel van een stel dobbelstenen, een aantal klanten zijn begonnen met een spelletje uit vroegere datering, dobbelen genaamd. Dit duurt alles bij elkaar een klein half uurtje tot ineens een oerkreet het complete etablissement op zijn grondvesten doet trillen! “EEEEHHH VERRRREKTE HOERRRIGGGE….BIER EN VLUG ’N BIETJE!!! EN GOOIT US GAUW EEN MUZIEKSKE OP VERREKTE DOOIE!!!
Ik sta als aan de grond genageld en durf mij niet meer te bewegen, in een handomdraai is het gedaan met de rust. Muziek knalt met zo’n enorme hevigheid uit de speakers dat mijn trommelvliezen me al een fax aan het sturen zijn dat ze per direct ontslag nemen, glazen en ramen staan te trillen en de lambrisering verliest de kalk waar zij aan vastgenageld zit. In een flits zie ik iets op mij afkomen en duik naar beneden. Met een enorm geratel dalen een kleine tweehonderd pistache nootjes neer aan mijn kant van de bar. Actie is reactie en dit word dus beloond met dezelfde actie met dit verschil dat men vergeet de bak vast te houden. Bier, ijsblokjes, viltjes, een hoed, kledingstukken, klompen vol met bier verwijten links en rechts over en weer, sjaal om, hoed op paraplu in de hand bak ijs in de nek, glas bier vol terug in het gezicht van de eerste gooier, een tuinslang gaat naar buiten, mensen in kletsnatte kleding, glasgerinkel, nog meer klompen, en ondertussen die snoeiharde muziek! Dobbelstenen kaarten, je kunt het niet zo gek bedenken of het vliegt wel door de lucht. Een kleine drie uur later een harde knal en de voordeur van dit eens zo rustige kroegje slaat dicht!
Tinus has left the building!! Maar ik zeg u, en voor diegene die dit ooit hebben meegemaakt is dit zeer herkenbaar, zoals hij is er maar een en hij bezorgt u gegarandeerd een onvergetelijke zondagmiddag dus mocht u ooit in de buurt zijn, loop even binnen en maak kennis met deze levende legende, en last but not least, een vakman in zijn beroep, de rust zichzelf en wilt u ooit een muurtje gemetseld hebben schroom dan niet om hem te vragen!!! M.S. 2006
Zondagmiddag omstreeks half drie in een willekeurige kroeg ergens in het prachtige ruige stoere Brabant. De kastelein heeft zojuist zijn deuren geopend voor eenieder die gaarne een heerlijke versnapering wil komen genieten en deze in alle rust dan ook tot zich te nemen in dit rustgevende etablissement. De eerste klanten, in deze kroeg ook wel inventaris genoemd in de vriendelijke zin van het woord wel te verstaan, hebben zich reeds laten neerstrijken op een van de vele krukken aan de nostalgische houten oude bar, de ellebogen vastgepind op de van zichzelf sprekende bavaria handdoekjes. Even voor de leek een klein stukje informatie. Hier is wel een complete krukkendans aan vooraf gegaan daar elke kruk zijn eigen hoogte heeft en ieder voor zich het liefst de ideale zithouding prefereert, wat volkomen begrijpelijk is want waar of niet, thuis gaat u toch ook in de makkelijkste stoel zitten? Nu is het langzaamaan een beetje traditie geworden dat op zondagmiddag er zo lang mogelijk word gewacht met het aanzetten van wat men in de volksmond noemt herrieding en ik moet u zeggen, binnenkomende in zo’n oase van algehele rust en alleen het geroezemoes van stemmen en de geluiden van de werkzaamheden van de kastelein hebben toch op een of andere manier zijn charmes.
Ineens draait iedereen zich om en het word muisstil. Allen hebben de blik gericht op de ingang van de kroeg, de deur zwaait open en er komt een man van middelbare leeftijd binnen. Zijn haar zit helemaal in de war en het lijkt net of hij rechtstreeks uit een orkaan is gewandeld en dit even vrolijk komt vertellen onder het genot van een drankje. Langzaam begint het geroezemoes weer en een ieder is weer terug bij zijn of haar bezigheden. Zo ook ik, maar op de een of andere manier blijft deze persoon mijn gedachten toch bezighouden en ik besluit mijn nieuwsgierigheid niet onder stoelen of banken te steken. Na een korte rondvraag aan de bar ben ik al verscheidene zaken te weten gekomen en besef dat we hier met een echte Bourgondiër te maken hebben, een Brabantse wel te verstaan! Na enkele stevige glazen bier wordt de stilte langzaam onderbroken door gerammel van een stel dobbelstenen, een aantal klanten zijn begonnen met een spelletje uit vroegere datering, dobbelen genaamd. Dit duurt alles bij elkaar een klein half uurtje tot ineens een oerkreet het complete etablissement op zijn grondvesten doet trillen! “EEEEHHH VERRRREKTE HOERRRIGGGE….BIER EN VLUG ’N BIETJE!!! EN GOOIT US GAUW EEN MUZIEKSKE OP VERREKTE DOOIE!!!
Ik sta als aan de grond genageld en durf mij niet meer te bewegen, in een handomdraai is het gedaan met de rust. Muziek knalt met zo’n enorme hevigheid uit de speakers dat mijn trommelvliezen me al een fax aan het sturen zijn dat ze per direct ontslag nemen, glazen en ramen staan te trillen en de lambrisering verliest de kalk waar zij aan vastgenageld zit. In een flits zie ik iets op mij afkomen en duik naar beneden. Met een enorm geratel dalen een kleine tweehonderd pistache nootjes neer aan mijn kant van de bar. Actie is reactie en dit word dus beloond met dezelfde actie met dit verschil dat men vergeet de bak vast te houden. Bier, ijsblokjes, viltjes, een hoed, kledingstukken, klompen vol met bier verwijten links en rechts over en weer, sjaal om, hoed op paraplu in de hand bak ijs in de nek, glas bier vol terug in het gezicht van de eerste gooier, een tuinslang gaat naar buiten, mensen in kletsnatte kleding, glasgerinkel, nog meer klompen, en ondertussen die snoeiharde muziek! Dobbelstenen kaarten, je kunt het niet zo gek bedenken of het vliegt wel door de lucht. Een kleine drie uur later een harde knal en de voordeur van dit eens zo rustige kroegje slaat dicht!
Tinus has left the building!! Maar ik zeg u, en voor diegene die dit ooit hebben meegemaakt is dit zeer herkenbaar, zoals hij is er maar een en hij bezorgt u gegarandeerd een onvergetelijke zondagmiddag dus mocht u ooit in de buurt zijn, loop even binnen en maak kennis met deze levende legende, en last but not least, een vakman in zijn beroep, de rust zichzelf en wilt u ooit een muurtje gemetseld hebben schroom dan niet om hem te vragen!!! M.S. 2006
EMOTIE
Vanmiddag dacht ik, laat ik mezelf eens lekker kietelen en toch nog eens een blik werpen in het prachtige onomstreden prisma vreemde woordenboek der Nederlandse taal vierde druk 1956 zodoende rust te kunnen vinden na mijn wel erg schokkende beleving betreffende het opzoeken van het woord telefoon. Zo gezegd zo gedaan en u mag er hier, al lezende, live getuige van zijn! Ik pak nu, tussen het typen door uiteraard, het boekje ter hand en sla een willekeurige bladzijde open om daar met een vluchtige blik een wederom willekeurig woord eruit te pikken en even kort toch doeltreffend samen met u te evalueren. Emotie!!!! = een psychische aandoening! Theoretisch gezien volkomen begrijpelijk toch? Nou heb ik het met u in een van mijn vorige verhalen al een keer gehad over mijn schoolcapaciteiten en wil hier dan ook nu niet op terug komen, maar denk even met me mee als u daar de behoefte toe hebt, en geloof me dat heeft u anders zat u nu niet al die onzin te lezen die ik met gracieuze bewegingen net een volleert ballerina op papier aan het samenvatten ben, je bent jong en aan het fietsen op je fietsje met hulpwieltjes. Plots breekt een van je hulpwieltjes af en je sodemietert vol met je gezicht tegen de plavuis. Kop kapot, janken als een klein kind, de wereld vergaat op dat moment want jij hebt pijn en dus mag iedereen met je meegenieten van jou misère, en terecht!
Want wanneer je op jonge leeftijd van je fiets afdondert en heel je kop openvalt vergaat de wereld ook! En wat gebeurt dan altijd dames en heren, en helaas maar waar ik vlak mezelf ook niet uit, dan komt er zo’n mevrouw of meneer en die zegt dan tegen je ”och kindje toch huil maar niet meer, want huilen is een emotie en emoties kun je uitschakelen, dus klim maar weer overeind, er is niks aan de hand verman of verwijf jezelf stap op die kutfiets en rij maar zonder dat extra stomme kuthulpwielleke verder, begrepen?” Hier schrik je als jong onbedorven en onwetend persoon zo van, laat staan dat je begrijpt waar die medemens het over heeft dat je spontaan stopt met huilen, op je fiets klimt, met een ernstig bloedende hoofdwond als een speer naar huis fietst, je fietsje in de door je moeder net opnieuw ingerichte plantenbak parkeert, naar binnen rent, een stoel pakt en het prisma vreemde woordenboek, daterend uit jou opa’s schooltijd, maar dat kan jij op dat moment niet weten, van de bovenste plank af rukt want wat bedoelde die mens nou in vredesnaam met emotie?
Je slaat de juiste bladzijde open, begint te lezen en het eerste wat je leest is dat je een psychische aandoening hebt, lekker hoor….. Kunt u samen met mij begrijpen wat dit voor een enorme impact heeft op iemand zijn of haar jonge leventje? Die zit daar op die grote mensen stoel hevig bloedend, pijn aan de kop en leest doodleuk dat hij, omdat hij huilt psychisch gestoord is! Hij laat het boekje vallen en grijpt naar zijn hoofd, voelt een bult nattigheid, kijkt naar zijn handen welke vol met bloed zitten, conclusie is snel getrokken, zijn hersentjes lopen uit de kop, dus paniek! Visioenen van grote oude statige gebouwen in bosrijke omgevingen met mensen in witte jassen flitsen aan hem of haar voorbij….Gelukkig weten u en ik dat dit zo niet verloopt want moeders of vaders zullen altijd eerst het hoofdje verbinden en die kleine nooit met vuile handjes aan de oude boeken van opa laten zitten want dat is nostalgie en die behoor je netjes en in ere te behouden. Nou ik zal u het volgende vertellen. Het is dat ik er op dit moment nog inspiratie uit kan halen en zodoende leuke, vind ik zelf in ieder geval, persiflages op papier mee kan zetten maar vanaf nu berg ik dit boekwerkje dermate ver uit de buurt van andere mensen op, hopende dat ik daarmee heel veel mensen weet te behoeden voor enorme teleurstellingen in hun leven en mocht ik ooit zelf gezegend worden met het vaderschap zal ik voordat deze koter is geboren dit duivelse boekwerk op een voor mij zeer rituele wijze verbranden teneinde mijn kroost te behoeden voor dezelfde angsten en pijnen die ik nu ervaar van dit boekwerk. Ik word, en durf dit bijna niet aan u te vertellen, er gewoon emotioneel van en het is dat ik niet geloof in die grote huizen met witte jassen in de bossen want dat was vroeger en wat toen bestond is nu geschiedenis en bestaat dus niet meer, en de beschrijving staat ook in een boekje uit 1956, maar toch, stel je voor……. M.S.
Vanmiddag dacht ik, laat ik mezelf eens lekker kietelen en toch nog eens een blik werpen in het prachtige onomstreden prisma vreemde woordenboek der Nederlandse taal vierde druk 1956 zodoende rust te kunnen vinden na mijn wel erg schokkende beleving betreffende het opzoeken van het woord telefoon. Zo gezegd zo gedaan en u mag er hier, al lezende, live getuige van zijn! Ik pak nu, tussen het typen door uiteraard, het boekje ter hand en sla een willekeurige bladzijde open om daar met een vluchtige blik een wederom willekeurig woord eruit te pikken en even kort toch doeltreffend samen met u te evalueren. Emotie!!!! = een psychische aandoening! Theoretisch gezien volkomen begrijpelijk toch? Nou heb ik het met u in een van mijn vorige verhalen al een keer gehad over mijn schoolcapaciteiten en wil hier dan ook nu niet op terug komen, maar denk even met me mee als u daar de behoefte toe hebt, en geloof me dat heeft u anders zat u nu niet al die onzin te lezen die ik met gracieuze bewegingen net een volleert ballerina op papier aan het samenvatten ben, je bent jong en aan het fietsen op je fietsje met hulpwieltjes. Plots breekt een van je hulpwieltjes af en je sodemietert vol met je gezicht tegen de plavuis. Kop kapot, janken als een klein kind, de wereld vergaat op dat moment want jij hebt pijn en dus mag iedereen met je meegenieten van jou misère, en terecht!
Want wanneer je op jonge leeftijd van je fiets afdondert en heel je kop openvalt vergaat de wereld ook! En wat gebeurt dan altijd dames en heren, en helaas maar waar ik vlak mezelf ook niet uit, dan komt er zo’n mevrouw of meneer en die zegt dan tegen je ”och kindje toch huil maar niet meer, want huilen is een emotie en emoties kun je uitschakelen, dus klim maar weer overeind, er is niks aan de hand verman of verwijf jezelf stap op die kutfiets en rij maar zonder dat extra stomme kuthulpwielleke verder, begrepen?” Hier schrik je als jong onbedorven en onwetend persoon zo van, laat staan dat je begrijpt waar die medemens het over heeft dat je spontaan stopt met huilen, op je fiets klimt, met een ernstig bloedende hoofdwond als een speer naar huis fietst, je fietsje in de door je moeder net opnieuw ingerichte plantenbak parkeert, naar binnen rent, een stoel pakt en het prisma vreemde woordenboek, daterend uit jou opa’s schooltijd, maar dat kan jij op dat moment niet weten, van de bovenste plank af rukt want wat bedoelde die mens nou in vredesnaam met emotie?
Je slaat de juiste bladzijde open, begint te lezen en het eerste wat je leest is dat je een psychische aandoening hebt, lekker hoor….. Kunt u samen met mij begrijpen wat dit voor een enorme impact heeft op iemand zijn of haar jonge leventje? Die zit daar op die grote mensen stoel hevig bloedend, pijn aan de kop en leest doodleuk dat hij, omdat hij huilt psychisch gestoord is! Hij laat het boekje vallen en grijpt naar zijn hoofd, voelt een bult nattigheid, kijkt naar zijn handen welke vol met bloed zitten, conclusie is snel getrokken, zijn hersentjes lopen uit de kop, dus paniek! Visioenen van grote oude statige gebouwen in bosrijke omgevingen met mensen in witte jassen flitsen aan hem of haar voorbij….Gelukkig weten u en ik dat dit zo niet verloopt want moeders of vaders zullen altijd eerst het hoofdje verbinden en die kleine nooit met vuile handjes aan de oude boeken van opa laten zitten want dat is nostalgie en die behoor je netjes en in ere te behouden. Nou ik zal u het volgende vertellen. Het is dat ik er op dit moment nog inspiratie uit kan halen en zodoende leuke, vind ik zelf in ieder geval, persiflages op papier mee kan zetten maar vanaf nu berg ik dit boekwerkje dermate ver uit de buurt van andere mensen op, hopende dat ik daarmee heel veel mensen weet te behoeden voor enorme teleurstellingen in hun leven en mocht ik ooit zelf gezegend worden met het vaderschap zal ik voordat deze koter is geboren dit duivelse boekwerk op een voor mij zeer rituele wijze verbranden teneinde mijn kroost te behoeden voor dezelfde angsten en pijnen die ik nu ervaar van dit boekwerk. Ik word, en durf dit bijna niet aan u te vertellen, er gewoon emotioneel van en het is dat ik niet geloof in die grote huizen met witte jassen in de bossen want dat was vroeger en wat toen bestond is nu geschiedenis en bestaat dus niet meer, en de beschrijving staat ook in een boekje uit 1956, maar toch, stel je voor……. M.S.
Abonneren op:
Posts (Atom)
