WALTER


Wie, wat, hoe, wanneer, en waarom? Begrijpen, weten, beleven….Het gevoel, de passie, de warmte komt je tegemoet. De klasse, de techniek, het vernuft, alles dringt door tot onder je vingernagels. Haren over je gehele lijf springen recht overeind, en beleven hun eigen euforie.Je maag begint spontaan rondjes te draaien, net een kat die spinnend geniet van een heerlijke ochtendzon. Gehoorgangen worden gestreeld, ten einde weg te kwijlen bij zo iets prachtigs en indringends. Tot op je botten genot. Je mond ontvouwd zich tot een prachtige glimlach welke je niet kunt, en niet meer wilt, onderdrukken.

Een keer live mee mogen maken en je bent verkocht. Weken later trillen bij de eerste gedachtegang de geluidsgolven weer door je gehele lijf. Impulsief sluit je jou ogen, en je staat er weer.
Het is er warm en donker, er hangt een beetje rokerige lucht, podiumverlichting straalt je tegemoet, een flinke scheut bier achter je kiezen, fijne mensen om je heen, die allemaal voor een enkel ding bij elkaar gekropen zijn. Hij en zijn gitaar, samengeklonken tot een super geoliede machine. Zijn mede bandleden hetzelfde verhaal, rechtstreeks vanuit de wieg, dat plectrum in de klauwen, die drumstokken in die grijpgrage handjes, zijn kleine vingertjes al zwervende over toetsen. Dames en heren, mocht u het nu nog niet beseffen over wie ik het hier nu heb, let dan goed op, en mocht u ooit de kans krijgen hem live te bewonderen, grijp deze dan. Bij de eerste klanken uit zijn gitaar is de toon al gezet voor een heerlijk avondje genieten.
Vanaf dat moment is er geen enkele weg meer terug, en je wordt gevangen in de enorme vloed van heerlijke klanken die over je uitgestort wordt. Je lijf deint automatisch mee op het strakke ritme, je sluit je ogen en opent ze weer, en nee, je droomt niet. Wat je denkt te horen klopt niet met wat je ziet, maar je weet gewoon dat het klopt. Al klinkt het alsof er acht man op het podium staan, het zijn er toch echt maar vier. Perfectionisme verheven tot kunst. Een brok dynamiek beukt je tegemoet en je slaakt een kreet van genot, pure adrenaline die je lijf uit moet. Met alle respect, pak maar in met je gehele top 40, want alles verbleekt bij wat er hier op het podium gebeurt. Dit is blues tot in zijn puurste vorm.
Hij speelde al met de grootste der aarde, maar heft zichzelf vanavond op tot de oppergod der aarde. Deze man speelt geen gitaar, deze man ademt gitaar, uit elke porie van zijn lichaam haalt hij de tonen die jou raken. Vliegensvlug en loepzuiver, rechtstreeks je hersenpan binnen, vlijmscherp, teder zacht. Je moet nu wel, je kunt niet anders meer, er is geen weg terug….. Je laat jezelf gaan, mee op die reis, alsof je zelf in die gitaar zit, zo intens, shit…. Als dit de hemel is… Dan wordt je losgerukt uit je gedachten, de hel breekt los, een applaus, kreten, fluiten, yeahyeahyeah!!!! Jezus! Iedereen is uitzinnig, en je houdt je niet langer in. Met dezelfde grijns op je gezicht als bij aanvang van het nummer, ram je jou handen op elkaar en schreeuw je het uit!
Je staat er weer, bij Walter Trout, en geniet!!!

Rammelrammelrammel….. de ouwe koeienbel aan de deur van je winkel trekt je uit je gedachten en pleurt je met een smak weer terug in de werkelijkheid.”Uhhhhhh, verkoopt u ook flatt heads?”


16-11-2007 Groeten van een bekeerde, Tijn